Juče je u Beogradu održana regionalna medijska konferencija „Where have diverse voices gone”, na kojoj je učestvovao i naš portal, kao primer dobre prakse prekogranične saradnje za priču o inicijativi „Otvoreni Balkan“.
Na konferenciji su predstavljeni rezultati monitoringa medija u balkanskih zemljama. Osnovni nalaz ovog monitoringa u svim zemljama jeste visoka prisutnost seksizma, iliti govora mržnje prema ženama, kao i govora mržnje prema LGBT zajednici.
Govoreći na panelu „Mediji i govor mržnje: uloga (samo)regulacije“, predstavnica Saveta za štampu Gordana Novaković istakla je političari i dalje koriste zapaljivu retoriku koja podstiče diskriminaciju i govor mržnje, ali i da imamo medije kojima je širenje negativnih stereotipa o manjinskim grupama i politici susednih država uređivačka politika.
„To je neki opšti okvir, ali ako se pogledaju pojedinačni tekstovi – teško je naći govor mržnje u samim tekstovima. On se preselio iz tekstova u komentare čitaoca, koji nisu toliko na portalima medija, već na zvaničnim stranicama na društvenim mrežama. Tu je govor mržnje direktniji„, istakla je Novaković i dodala da nekada mediji intoniraju tekst tako da namerno isprovociraju ove komentare, a nekada određeni događaji, kao što su Prajd ili fudbalske utakmice, sami po sebi provociraju komentare. Međutim, nekad nije jasno šta je do tih komentara dovelo.
„Imali smo niz rasističkih komentara na vest o smrti Kofi Anana. Ko je to mogao da očekuje? Isto tako, pojavili su se homofobni komentari nakon prijema na kom se naša premijerka pojavila sa svojom partnerkom. Nekad je teško predvideti šta može da isprovocira tu vrstu komentara„, objasnila je Novaković.
Medijski stručnjaci sve češće primećuju jednu vrstu manipulacije koju mediji koriste, gde svesno biraju sagovornike koji su poznati po negativnim i neprijateljskim stavovima.
„Oni govore ono što novinari žele da kažu, a ne smeju, a onda se pred Savetom za štampu brane da su oni samo preneli nečije mišljenje„, zaključila je Novaković.
Kada je reč o žalbama koje dobija Savet za štampu, veći broj žalbi se odnosi na diskriminaciju nego na govor mržnje. Deo problema je to što Savetu za štampu može da se obrati samo osoba koja je lično ugrožena, ili nevladine organizacije koje zastupaju prava manjinskih grupa ugroženih govorom mržnje ili diskriminacijom u medijima. Najčešće su to Romi i LGBT osobe, a zatim kosovski Albanci i Hrvati. Trećina žalbi se rešava medijacijom i to su najčešće upravo teme vezane za govor mržnje, te mediji često bez problema uklone sporni sadržaj nakon reakcije Saveta za štampu, što je ocenjeno kao pozitivni pomak, kao i to što je diskriminatornog sadržaja prema LGBT osobama sve manje.
Naslovna fotografija: N1
