Britanska kraljica Elizabeta Druga, najdugovečniji britanski monarh u istoriji, sahranjena je juče u Londonu. Kovčeg sa njenim telom prethodno je bio pet dana izložen u Vestminster holu gde su građani mogli da joj odaju počast, nako čega je održana svečana državna sahrana, tek nakon koje je kraljica zapravo sahranjena na privatnoj ceremoniji u dvorcu Vindzor. Ovo je prva državna sahrana nakon smrti britanskog premijera Vinstona Čerčila i najveća sahrana u Britaniji nakon sahrane Princeze Dajane.
Koliko je sahrana koštala nije poznato, a britanska ministarka kulture Mišel Donelan izjavila da bi Britanci svakako smatrali da je to „dobro potrošen novac“.
Iako nam ta cifra nije poznata, evo kako je kraljičina sahrana izgledala u brojevima koji jesu poznati:
12 dana – toliko je trajao period žaljenja u Britaniji, od trenutka kraljičine smrti osmog septembra, do sahrane 19. septembra.
2000 ljudi prisustvovalo je sahrani u Vestminster holu, od čega oko 90 svetskih lidera. Srbiju je predstavljala premijerka Ana Brnabić.
800 ljudi prisustvovalo je privatnoj ceremoniji u kapeli Svetog Đorđa u dvorcu Vindzor.
8 kilometara bio je dugačak red ispred Vestminster hola gde su građani i građanke čekali da prođu pored kovčega preminule kraljice i odaju počast. Procenjuje se da je pored kovčega prošlo oko 250.000 ljudi.
2868 dijamanata bilo je na kruni na kraljičinom kovčegu.
Oko 4000 ljudi učestvovalo je u paradi, a kovčeg su nosila 142 mornara kraljevske mornarice.
125 pozorišta organizovala su uživo prenos sahrane, a sa Big Bena oglasila su se 96 zvona – svaki za po jednu godinu kraljičinog života.
Iako još nema tačnih brojeva, procene su navodile da će sahranu putem prenosa širom sveta pratiti 4.1 milijarda ljudi. Ukoliko se procene pokažu tačnim, sahrana kraljice Elizabete Druge će biti događaj koji će biti gledaniji od svih kraljevskih venčanja, ali i od sahrane Princeze Dajane koja je trenutno najgledaniji događaj koji je gledalo oko 2.5 milijardi ljudi širom sveta.
Naslovna fotografija: Alkis Konstantinidis/WPA/Getty Images – izvor Vox
